Occhiali neri

Dario Argento’nun yaklaşık on yıldır ilk filmi olan “Dark Glasses”ın açılış sekansı, o kadar tuhaf, ürkütücü ve büyüleyici bir filmdir ki, Argento’nun en sonunda vasat son eserlerin uyuşukluğunu “ “ The Card Player,” “Giallo” ve “Dracula 3-D” ve “Deep Red”, “Suspiria” ve “Tenebrae” gibi klasiklerin arkasındaki adama layık bir film yaptı. İçinde bir kadın, bir parkın yanına yanaşana ve güneş tutulmasını gözlemlemek için toplanan küçük bir kalabalığa katılana kadar arabayı sürüyor. Bu sekans sırasında açıkça korkunç hiçbir şey olmuyor – kesinlikle Argento adıyla eş anlamlı olan özenle stilize edilmiş ürkütücülüğün hiçbiri – ama sadece birkaç dakika içinde o kadar tuhaf, ürkütücü bir önsezi yaratıyor ki, nereye gideceğini görmek için istekli bırakıyor. Bununla birlikte.