Ben Öldükçe Yaşarım

Ben Öldükçe Yaşarım, 1965 senesinde vizyona giren ve yönetmenliğini Duygu Sarıoğlu’nun üstlenmiş olduğu uzun metraj bir dram filmidir. Gülbin Eray, Tuncel Kurtiz, Hamdi Şarlıgil, Tuncer Necmioğlu, Şükriye Atav, Hüseyin Zan, Hasan Ceylan, İhsan Bayraktar, Abdullah Ataç, Faruk Panter, Sevim Sevil, Rıza Tüzün, Ayşegül Devrim, Fatoş Tez, Hayri Esen, Hakkı Haktan gibi isimlerin yer aldığı film, Yılmaz Güney’in başarılı performansı ile uzun süre dillerden düşmeyen bir yapıt haline gelmiştir. Yılmaz Güney’in salon filmi yapımcıları tarafından uzun süre dışlandığı ve Beyoğlu sinemalarında “Koltuklarımız kırılıyor, seyirci kitlesi değişiyor.” gerekçeleri ile uzun süre filmlerinin oynatılmadığı bir dönemde çekilen film, Yılmaz Güney’in başarılı bir oyuncu ve çizgisi olan bir insan olduğunu bir kez daha kanıtlar niteliktedir.

Ahmet, küçük bir köyde yaşayan genç bir adamdır. Askere gitmiş ve dönüşünün ardından İstanbul’a taşınmaya karar vermiştir. Henüz geldiği İstanbul’un kirli yüzünden bihaber olan Ahmet, bir süre seyyar satıcılık yaparak geçimi sağlamaya ve para kazanmaya çalışır. Zabıtalar tarafından asla rahat bırakılmayan genç adam, her gün başka bir sıkıntı ve sorun ile mücadele eder. İstanbul’u mesken edinen birkaç dolandırıcı tarafından elindeki paralar da çarpılınca öfkeden deliye dönen genç adam sokak ortasında dövülür.

Yine bir kavgaya karıştığı sırada oradan geçen Belkıs ve Cemal ile tanışır. Bir gazinoyu işleten Belkıs ve Cemal, Ahmet’in gücünden kuvvetinden etkilenmiş ve gazinolarında çalışmaya başlamasını isterler. Daha öncesinde hiç düzenli para kazanamayan Ahmet, bu fedailik işini ve dolgun maaşı kabul ederek gazinoda çalışmaya başlar. Aynı gazinoda Zeynep adında güzel bir dansöz kız çalışmaktadır. Ahmet daha ilk iş gününde genç kadına vurulur. Bir süre sonra Zeynep’inde ona aşık olduğunu öğrenir. Bu birlikteliğin karşısında duran zalim insanlar ve uzun bir mücadele vardır.