Maggie Black

Sıklıkla gözden kaçan bir konuya ışık tutan “Maggie Black”, hamilelik ve akıl hastalığının kesişimini inceliyor. Oyuncu ve senarist Jessalyn Maguire, hem baş role hem de senaryoya endişe ve depresyonla kendi zorluklarını getiriyor, ancak iyi niyetler bu psikoloji odaklı drama ile iyi bir film yaratmıyor.

Maggie ilk çok satan kitabının üzerinden yıllar geçmiştir ve yeni bir eser üretmediği zamanlarda yayıncısının baskısı artmaya başlar. Bu arada, kocası Tom ile olan yeni hamileliğindeki mutluluğu endişelerle gölgeleniyor. Akıl hastalığıyla mücadelesi için ilaç alıyor, ancak bebeği için endişelendiği için soğuk hindiyi bırakıyor. Gerçek ve yanılsama arasındaki sınırlar, yazar ve izleyici için çözülmeye başladığında kısa sürede belirsiz hale gelir.Bir aktris olarak Maguire, Maggie’nin mücadelelerini yetenekli bir şekilde aktarıyor, ancak senaryosu ve Stanley Brode’un yönü, hayalleri ve halüsinasyonları söz konusu olduğunda karakteri ve izleyiciyi başarısızlığa uğratıyor. Maggie kasıtlı olarak zor bir karakter, ancak film, neler yaşadığına dair entelektüel bir anlayış yaratmaya çalışsa da, film ona asla empati göstermiyor. İyi niyetine rağmen, “Maggie Black”, histeriye meyilli, Maggie ve onun gibi kadınların deneyimlerine dair gerçek ayrıntılardan ve anlayıştan yoksun bir kadın akıl hastalığının portresini sunarak yarardan çok zarar verebilir.